Na 1,5 jaar ons best doen om het buiten de deur te houden was ons huisje deze maand dan toch ook aan de beurt. Met een licht kuchje door de teststraat aangezien hij het toch niet helemaal vertrouwde die middag, schrokken we ons toch wel rot die avond bij het openen van de mail. Ik had namelijk nog letterlijk gezegd: “Serieus, alweer een test? Zo onnodig..” Niets bleek minder waar..
Waar de zelftest de avond ervoor nog duidelijk negatief aangaf, was hij nu positief en die officiële ook. KAK!

Quarantaine

Hij moest eraan geloven, nadat ik vorig jaar mijn isolatie periode had gehad.. Gelukkig is ons huis nu groot genoeg en sloten we hem niet op in een kelderkast. Aangezien hij met de minuut zich rottiger voelde, besloten we dat hij toch veel op bed zou liggen en we het contact maar zouden minimaliseren. Hij een aparte wc en gedeelte van de badkamer en onze slaapkamer. Luxe oplossing gelukkig. Ook al poetste ik zijn sanitair alsnog elke dag in de hoop dat we C gewoon konden beperken. Met de feestdagen in het vooruitzicht had ik absoluut geen zin om 3 weken opgesloten in huis te zitten, dus als dit moest dan moest het maar. Vanuit werk kreeg ik in eerste instantie een dag de tijd om oppas te regelen, absoluut geen optie natuurlijk? Maar mijn mazzel dat e net iets gewijzigd was waardoor ik een week thuis moest blijven. Wat een opluchting!

Hotel

Het leek hier dus wel een hotel. Meneer gaf zijn bestelling voor de maaltijden door via whatsapp en wij zette het voor zijn deur neer. Wanneer hij de douche instapte ging ik ingepakt de kamer in om die aan kant te maken, de vaat mee te nemen en er een sop/ stofzuiger om de dag doorheen te halen. Elke dag de kamer luchten lukte hem gelukkig zelf. Zo minimaal mogelijk zelf die ruimte in was de bedoeling natuurlijk, hoe rot dat ook was.

Bizar

Het bizarre vind ik dat ik het werken op de C afdeling op mijn werk begin deze maand heb ontweken aangezien Harvey met z’n dubbele longontsteking in het ziekenhuis had gelegen. Ik vond het hele idee vreselijk eng omdat ik bang was dat hij weer opnieuw opgenomen zou moeten worden met alles erop en eraan. Dus extra opgelet, extra mezelf beschermd en ook toen er op school een uitbraak was in de klassen van Macy & Bentley zijn zij preventief thuis geweest.. En dan alsnog feest?! Tsja, je kiest het niet he, maar die ironie..

Laatste schooldag

Waar ik enorm van baalde was dat ze de laatste 2 schooldagen voor de kerstvakantie nu gemist hebben. De laatste dag waarop het kerst ontbijt was, het kerstverhaal en natuurlijk de gezelligheid in de kerstsfeer. Helaas was er geen optie tot digitaal meekijken dus hebben we er ons eigen feestje maar van gemaakt. Ik heb de hele tafel vol gezet met lekkers en we hebben onwijs genoten met z’n 4en. Het ontbrak ze aan niets en we hebben de hele dag gedaan wat zij wilden. Genieten tot binnen ons vermogen! Zo fijn dat dit kon en ze nu alsnog een mooie herinnering hadden.

Iedereen wil iets van je

Naast een man die steeds zieker werd en continu iets nodig had, hadden de kinderen natuurlijk ook extra aandacht nodig. Wanneer papa werken is, word je niet de hele dag ermee geconfronteerd. Nu zat hij achter een deur, konden ze niet knuffelen en mochten ze alleen even staren vanaf de deuropening naar hoe ziek hij was. Heel stom, heel gek, maar helaas toch wel even nodig om afstand te houden. Geheel tegen al je gevoel in. Ze sliepen hierdoor allemaal later, waren op tijd weer wakker en ook overdag wilden ze de hele tijd mijn aandacht. We hebben 24/7 met elkaar doorgebracht aangezien ze besloten dat we ook maar samen moesten gaan slapen. Dus wat deed ik? Ik raapte de matrassen bij elkaar en ja hoor, het was 1 grote slaapbende. Waarom ook niet, het beste ervan maken maar. Beter allemaal samen dan elke nacht iedereen 10x langs vanwege nare droompjes en het samen willen slapen.

Erop uit!

Aangezien er genoeg natuur in de buurt is wilde ik na 3 dagen binnen zitten wel even de gok wagen. Het volume tijdens het spelen thuis stond op standje “de buren een blok achter ons kunnen meegenieten”. Tijd voor actie dus! We zijn de auto ingestapt met onze broodtrommeltjes en stapten bij een natuurgebied in de buurt uit. Prachtig! In de verste verte niemand te zien, dus lekker een frisse neus gehaald en samen gepicknickt. Ideaal, dat hadden we echt even nodig. Na 2 uurtjes ravotten kwamen we weer thuis en hebben we in alle rust genoten van een film middag.

Vrijheid, blijheid

Na een week moesten wij weer opnieuw testen en ohhh wat een opluchting. Alle 4 negatief! Lekker echt naar buiten weer, onze eigen boodschappen doen en de kids mochten weer de buurt in met hun fiets. Natuurlijk stapte ik dus direct de auto in om oliebollen te halen en churros. Tsja, je zal maar cravings hebben, je gaat gekke dingen doen als je opgesloten hebt gezeten.. Ook al was het maar 7 dagen, je moet alles vieren in het leven zeggen ze, dus ik nam het ervan.

Nasleep

Waar ik wel enorm van schrok is de nasleep. De lage energie en alle andere klachten die erbij horen. Pff, valt me zwaar tegen. Ik hoopte dat hij mij weer direct bij alles kon helpen, maar dat valt toch even flink tegen. Ik mag al blij zijn als hij zichzelf heeft gedoucht, aangekleed en zijn eigen ontbijt heeft gemaakt. Rustig opbouwen maar.. Tot die tijd staat hotel Naomi er nog, met gelukkig 2 lieve kleine medewerkers die mama maar al te lief meehelpen! Wat moet ik toch zonder ze.. Zoveel fijner samen, met alle 5 bij elkaar! We komen er wel. Stap voor stap.. Samen..

Voor nu is het nog steeds even heftig. Ik voel me een duizendpoot die iedereen wil helpen en alles wil doen voor het gezin, in huis en op werk. Alles voor de volle 100%. Het is vakantie dus leuke dingen doen met de kids, het huishouden bijhouden, blijven werken, aandacht voor je man die toch stiekem nog best ziek is, de feestdagen kwamen er tussendoor en ik had met mezelf afgesproken dat ik de trapleuning zwart zou verven. Inmiddels glimt het huis nog net niet, ben ik goed bij met alles, is iedereen om mij heen redelijk tevreden, is mijn toetsopdracht van school af en hangt er een zwarte trapleuning op! * whoopwhoop *

Nu alleen nog tijd voor mezelf blijven maken! Hier was ik dus zo goed aan begonnen voor we in C-town terecht kwamen.. Volgend jaar maar weer mooi oppakken en in de agenda inplannen en bijhouden. Lekker in bad, blijven sporten, schoolopdrachten bijhouden, afspreken met vriendinnen en wellicht nog andere hobby’s oppakken. Nooit saai hier in ieder geval. Maar mocht je je afvragen waarom het hier iets rustiger is? This is why..