Lijkt mijn kind op mij?

Wanneer je dat streepje ziet op die positieve test begint het vaak al. Het besef dat je een klein wondertje in je buik hebt, een klein boontje op de echo dat straks uitgroeit tot een kindje. Jouw eigen kindje, jouw alles. Natuurlijk denk je dan vast ook al wel eens na over hoe jouw kindje er later uit komt te zien. Tenminste dat was bij mij wel.. Zo denk ik wel eens na over mijn eigen kinderen, wat zouden ze later gaan doen? Welke karaktereigenschappen hebben ze, welke sport zullen ze gaan beoefenen, op welk beroep zal later de keuze vallen? Maar ook ergens, wie loopt er straks in mama’s schoenen.. Wat ga ik van mezelf herkennen? Lijkt mijn kind op mij?

9 maanden lang dragen

Het blijft een cliché maar 9 maanden lang zaten ze in mijn buik, 9 maanden lief en leed. Angst en geluk, alle uitersten hebben we meegemaakt. Een band die niemand kan breken, een unieke ervaring. Dat besef ik me maar al te goed. Maar uiteindelijk krijg ik echt vaak te horen dat mijn kindjes zo op hun papa lijken. ALLE 3 GEWOON! Hoe dan? Even serieus.. Ik doe al het werk en meneer kan strijken met alle eer? Not fair.. Toch? Maar wat zie ik dan van mezelf terug? Wat wens ik eigenlijk voor mijn kinderen? Lijkt mijn kind eigenlijk wel op mij?

Mijn karakter

Oké het uiterlijk hebben ze dus alle 3 niet echt van mij, maar als ik verder kijk, zie ik echt wel wat van mezelf terug.. In Macy zie ik bijvoorbeeld de leergierigheid van mijzelf terug. Als kind zijnde kon ik ook zo makkelijk leren en wilde ik echt alles weten. Nieuwsgierig tot op het bot en ik kletste zoveel dat de juf dit in elk rapport wel benoemde.

Hoe vervelend ik het ook vind dat Bentley niet altijd goed luistert, jup dat heeft hij van mij. Ik hoor ook vaak uit enthousiasme maar de helft. Dus ja, dan kun je er ook niet al teveel van zeggen toch? Ook het niet kunnen afwachten kan ik plaatsen, hoewel, daar heeft zijn vader ook last van. Dus ja, dubbel belast, niks meer aan te doen! Hahaha..
Harvey dan als laatste, ons klimaapje. Nergens bang voor en altijd maar grenzen verleggen. Aangezien de buurvrouw mij vroeger een keer uit de sloot heeft moeten halen omdat ik de eendjes wilde voeren, moet ik hierbij toegeven dat ook dit van mij komt.. Yes, mijn kinderen lijken toch een beetje op mij!

Stiekeme hoop

Iets van jezelf terugzien in je kinderen geeft natuurlijk ook wel iets van trots, iets herkenbaars. Ik ben dan ook enorm benieuwd of dat bij ons ook zo zal zijn. Als ze later allemaal nog steeds zo chagrijnig zijn als ze honger hebben, hebben ze altijd nog iets van hun vader weg, hahaha.. Maar welke eigenschappen zal ik van mezelf gaan herkennen?Waarin lijkt mijn kind op mij?

Wat ik hoop is dat Macy nog steeds zo zorgzaam is. Ze wil al sinds ze 4 is graag pinguïndokter. Voor nu is haar droom ook dat we dan met z’n allen met haar mee verhuizen. Aangezien ik niet zo dol ben op de kou, hoeft dit dan niet echt perse.. Bentley verspreid zijn kansen omdat hij detective wil worden, maar ook architect komt regelmatig voorbij. Dit is terug te zien in zijn dagelijks leven. Enorm onderzoekend en eigenaar van een echte detective hoed. Daarnaast veel in de weer met K’NEXX om allerlei dingen te ontwerpen. Harvey is pas 1 jaar, maar wat opvalt is dat hij zo enorm sociaal is. Ontroerend om te zien soms. Hij zegt iedereen gedag, kletst volop en stapt zo op iedereen af. Dit geeft natuurlijk nog niets prijs over een beroep, dus dat word nog even afwachten wat hij hier zelf over gaat vertellen.

In mama’s schoenen

Natuurlijk hoop ik dat mijn kinderen later gelukkig zijn, hun eigen persoontje zijn en alles doen met plezier. Maar ik wens ze nog zoveel meer.
Dat ze zichzelf durven zijn, dat ze zich niet willen aanpassen aan een ander en dat ze niets te kort komen. De waarde kunnen inzien van de kleine dingen, dat ze uitdagingen niet uit de weg gaan maar ook voor nieuwe dingen openstaan. Empathie tonen voor de medemens, durven vallen en ook weer op zullen staan. Een fantastische groep vrienden om zich heen gun ik ze en natuurlijk uiteindelijk een levenspartner die ze op handen zullen dragen. Want liefde is ook zo belangrijk!
Als zij gelukkig zijn, zijn wij dat immers ook.

Onvoorwaardelijke liefde

Maar feit blijft, hoe ze ook zullen opgroeien.. Die vraag lijkt mijn kind op mij? Ik zal altijd van ze houden. Misschien zullen er beslissingen komen waar ik niet direct achter zal staan, maar dit zal nooit iets afdoen aan de liefde die ik voor ze voel. Op dit moment groeit het nog elke dag en elke dag weer denk ik dat het niet meer kan worden. Ik geniet nu van het moment, spaar alle herinneringen op en zal dit blijven koesteren. Ik leer van jou en jij van mij. Want of ze nu bij de politie gaan, gebouwen gaan ontwerpen, pinguïns redden of hele dagen met mensen kletsen.. Het maakt me niet uit, zolang zij maar gelukkig zijn met wat ze doen, zal ik dat ook zijn.

Ik ben zo’n moeder die schaamteloos en eindeloos zal supporten langs de zijlijn. Je zal helpen opstaan als je valt en die bakken met ijs inslaat wanneer het even tegenzit. Met slagroom en alle toppings erbij, go big or go home. Wat er ook gebeurd, op mama kun je rekenen schat! ♥