Vorig jaar klaagde Macy enorm over hoofdpijn als ze op school was geweest. Ik had daarnaast ook het idee dat ze met televisie kijken en met haar tablet wat aan het knijpen was met haar ogen..
Omdat we het niet helemaal vertrouwde plande ik een afspraak bij de huisarts in.
Een afspraak waar ik enorm tegenop zag, want ik had al zo’n vermoeden wat de volgende stap zou zijn… Juist! Een afspraak bij de oogarts. De huisarts verwees ons netjes door en al snel konden we daar terecht.


Warme avonturen bij de oogarts

We melden ons netjes aan en ik weet nog goed dat Macy enorm genoot van dit “uitje”. Er stond een koffie machine in de wachtkamer. Eentje met warme chocomelk en ik liet me overhalen om warme chocomelk voor haar te halen.
Iets waar ik dus eigenlijk een enorme hekel aan heb, want zodra ik iets haal dan word je geroepen en sta je met die chocomelk in je handen en je tassen vol. Want tsja met kinderen heb je gewoon een hoop bij. Ik in ieder geval wel..
Maar deze keer duurde het wat langer voor we aan de beurt waren. Helaas gebeurde er intussen een ongelukje waarbij een arm rond zwaaide en de beker chocomelk over de stoelen heen viel en zo ook over de verwarming.
Maar omdat de verwarming aan stond was het een enorme crime om dat ding schoon te maken met de servetjes die er lagen. Ik ben dus zo iemand die het enorm aso vind om dat een ander te laten poetsen, dus ik riep de receptioniste voor een poets doek. Iets wat zij blijkbaar niet erg vond, want in een mum van tijd had ze een poets doekje gevonden en kon ik aan de slag.
Ergens wel even fijn, mijn gedachten even op iets anders dan die bril.. Want het enige wat ik voor me zag was dat mijn dochter straks een bril nodig had, dat was wat de dokter vast zou gaan zeggen.

Brillen ding

Niet dat ik tegen brillen ben ofzo. Ik bedoel, mijn ouders hebben een bril, mijn zus en broer, dus ik ben het echt wel gewend. Vroeger vond ik het zelfs irritant dat ik er geen had, want het leek me cool.  Ik leende er soms 1 gewoon om te kijken hoe het me stond en of ik ermee kon lezen, maar hier was mijn zus niet zo blij mee.
De gedachte dat mijn dochter een bril nodig zou hebben vond ik niet fijn. Ik vond het zielig voor haar en ik was zo bang dat ze verdrietig zou worden en ik niet goed wist wat ik dan zou moeten zeggen, want tsja ik vind het ook maar niks. Je kent het vast wel, er schoten allerlei rampscenarios door mijn hoofd. Wat ga ik zeggen, hoe kan ik haar kalmeren, hoe pak ik dit nu aan..

Testen

Macy mocht op een grote stoel zitten en de arts deed wat testen en druppelde ook wat vloeistof in haar oog zodat ze deze goed kon bekijken. Tijdens het kijken zegt ze natuurlijk niets die arts, zodat je geen flauw idee hebt waar dit gesprek straks heen zal gaan en je je ook totaal niet kunt voorbereiden. Onwijs fijn! Maar, de testen gingen gelukkig goed. Ik heb Macy heel even moeten troosten bij het druppelen, dit is natuurlijk ook onwijs naar zo’n vloeistofje in je ogen. Maar verder ging het heel snel.

De uitslag

We mochten even wachten op de gang en werden na 10 minuutjes naar binnen geroepen. De resultaten waren bekeken en de uitslag was bekend. De oogarts liet wat gegevens zien en somde samen dat Macy een bril nodig had. Oke, dat kwam heftig binnen. Nog steeds geen idee waarom, want waarom vind ik dit toch zo erg? Waarschijnlijk omdat ik gewoon wil dat ze nergens last van heeft. Dat ze zich geen zorgen hoeft te maken om haar ogen of om een bril die je continu moet meenemen.. Maar is dat nu zo erg? Ik kijk naar Macy en zie haar nog precies hetzelfde kijken. Ze schrikt niet, ze word niet verdrietig maar vraagt alleen: “Dokter mag ik dan zelf de kleur van de bril uitkiezen?”.


Bril uitkiezen

Aangezien de arts gezegd had dat ze zelf haar bril uit mocht kiezen reden wij naar de opticien waar mijn hele familie naar toe gaat, Drent optiek in Rotterdam. Die is vertrouwd en we kopen er zelf ook onze zonnebrillen, dus voor ons  “the place to be”.
Ze zijn er erg aardig en halen direct een hoop bakken met kinderbrillen tevoorschijn. Allerlei kleuren maar dan ineens komt daar dat roze montuurtje en ik weet, dit is hem! Macy ziet hem ook en begint te stralen.
Ze zet hem op en lacht, zo blij dat ze is met haar brilletje. Ik vertel de opticien dat hij kan inpakken want beter dan die roze gaat hem niet lukken, mijn dochtertje is compleet verkocht.
En ja, hij probeert nog wat andere montuurtjes en kleurtjes maar echt, die roze dat blijft de mooiste.

Bril ophalen

Al vrij snel kunnen we de bril ophalen en leggen we haar uit dat hij ook mee naar school mag en dat ze er vast even aan moet wennen maar dat dat niet erg is. Maar dat wennen, dat heeft ze nooit nodig gehad want vanaf het moment dat ze hem opzette gaf ze aan dat ze ineens alles beter zag! Wow dat had ik dus echt niet verwacht. Ze ziet helderder, ze ziet duidelijk de vormen van de blaadjes aan de bomen geeft ze aan. Zo hard hebben haar kleine oogjes dus continu moeten werken zonder die bril, om haar maar alles te laten zien. En nu, nu ben ik enorm blij dat zij haar brilletje heeft. Ze vind het zelf fantastisch en het helpt haar enorm, dus het is een win/win.

tijdens de laatste check-up, incl. mondkapje

Controle

Maar of ik hoop dat ze ooit zonder kan? Natuurlijk! Dat zou alleen maar fijn zijn, dat haar oogjes het zonder kunnen.
Maar tot die tijd, blijf ik heerlijk genieten van dat prachtige brilletje, want die hoort er nu gewoon helemaal bij. En zeg nou toch zelf, het staat haar gewoon ook ontzettend goed!! 😊😊

Zijn jullie zelf brildragers? Hebben jullie kindjes misschien een bril? Ik ben benieuwd hoe jullie er tegenover staan.. Herkent iemand mijn gevoel hierbij misschien?