Zwangerschapskwaaltjes : carpaal tunnel syndroom

Tijdens mijn zwangerschap van Macy kreeg ik al snel last van kwaaltjes. Zo was ik ontzettend misselijk en zat ik standaard met m’n spuugzakje in de auto. Kon ik de lucht van warm eten niet verdragen en chocolade moest ik al helemaal niets van hebben. Bandenpijn, duizeligheid, moe zijn, veel plassen overdag en rusteloze benen in de nacht.  Maar er was 1 kwaal waar ik dus echt nog nooit eerder van had gehoord.. Namelijk: Carpaal tunnel syndroom.

Carpaal tunnel syndroom

Aan de binnenkant van je pols zit een tunnel waar een zenuw en pezen door lopen en deze noem je de carpale tunnel. Wanneer deze tunnel te nauw is, raakt de handzenuw in de knel.

Extreem Pijnlijk

Mijn eerste kennismaking met carpaal tunnel syndroom was extreem pijnlijk. Ik werd midden in de nacht wakker van pijn in mijn vingers. Het leek alsof ik met mijn hand in de sneeuw had gelegen, het was verschrikkelijk. Tintelingen, een doof gevoel en gewoon echt extreme pijn. Overdag was de pijn minder, maar had ik wel last van krachtverlies. Vooral de laatste weken was dit het kwaaltje wat me opbrak. Door deze pijn sliep ik namelijk niet meer..

Wat kun je doen?

Qua behandelmethoden zijn er een aantal opties. Zo is er een injectie, een spalk, gewoon niets doen of een operatie.

Injectie

Een injectie met ontstekingsremmers (corticosteroïden) zou kunnen helpen om de druk in de carpale tunnel te verminderen. Mijn huisarts gaf aan dat bij zulke intense pijn als die ik voelde, de kans echter zeer klein was dat dit een goede oplossing zou zijn. Aangezien ik niet van naalden hou en ik van meerdere mensen al hoorde dat deze injectie bij hen niet hielp. Besloot ik deze optie niet te testen.

Een spalk

Een andere optie is het dragen van een spalk of brace. Dit moet ervoor zorgen dat je pols rust krijgt en de klachten doet verminderen. Zo sliep ik nachtenlang met een polsbeschermer van mijn skates. Maar helaas, ook dit was geen optie voor mij. De pijn bleef aanhouden..

Niets doen

Omdat ze aangaven dat de pijn na de bevalling vaak weg is, besloot ik de bevalling af te wachten.. Wekenlang keek ik het aan, het zwakte iets af maar bleef toch op de loer. Zeker als ik Macy op mijn arm had een hele poos merkte ik dat die zenuw weer bekneld raakte en de pijn in extreme mate terug kwam. Omdat ik al vrij snel in verwachting raakte van Bentley, besloot ik maar af te wachten en het uit te zitten.

Operatie

Na de bevalling van Bentley besloot ik dat het klaar was. Ik kon er niet meer tegen. Bentley was dan ook ongeveer 10 weken toen ik bij de huisarts groen licht kreeg en gaf voor mijn operatie. Man, man, man wat had ik dat onderschat zeg! Die naald waar ik dus niet tegen kan, die zette de arts zo’n 5x erin omdat de verdovingsvloeistof zo’n gemene is dus verdeeld gegeven word. Prikken dat hij deed zeg! En dat de arts dan ook doodleuk vraagt of je mee wil kijken tijdens de operatie.. Ik zag mn pols comlpeet opzwellen.. Uhhh nee danku😨

Hulp in huis

Ja er stond op de informatie folder die ik kreeg al beschreven dat ik hulp in huis nodig zou hebben. Gelukkig vond de verzekering dat ook en werd het allemaal vergoed. Met een peuter van 2, een baby van 3mnd en een arm in de mitella voel je je niet bepaald happy kan ik zeggen.. Gelukkig was daar onze reddende engel vanuit de zorg die mij volledig ontzorgde. Naast deze lieve dame was ook mijn moeder extra in huis om met de kindjes te helpen. Super lief natuurlijk, wat had ik zonder gemoeten.

Tweede operatie

Toen mijn rechter hand aan de beurt was geweest en weer hersteld was.. Leek het eindelijk mee te zitten, ik kon er na 4 mnd weer bijna alles mee. Maar al snel merkte is dat mijn andere hand ook hulp nodig had. Elke nacht pijn in mijn andere pols, zo gemeen. De operatie was me echter zo tegengevallen dat ik niet meer durfde. Wat nu?

En nu?

Ik besloot de pijn maar voor lief te nemen. Sommige nachten heb ik er nog extreem veel last van. Maar dan steek ik mijn arm omhoog en draai dan toch rondjes met mijn pols. Ook las ik ergens als tip om je hand onder lauw stromend water te plaatsen. Spoiler alert, dit hielp niet bij mij.
Ik weet in ieder geval dat ik met sporten mijn rechter pols wat moet ontzien omdat ik anders op het litteken lig en dit verrekte veel zeer doet.

Ik had het zelf onwijs fijn gevonden als iemand mij voor deze klachten had gewaarschuwd. Want ik had er dus echt nog nooit eerder van gehoord. Na de operatie kon ik geen eten maken, geen pak drinken openen, geen luier verschonen en zelfs mezelf niet aankleden. Wat een drama! Nog een reden om die operatie gewoon te skippen en de pijn voor lief te nemen.. Want zoveel tijd weer onafhankelijk zijn van al die hulp, daar zie ik dus echt enorm tegenop. Gelukkig na de bevalling van Harvey is de pijn maar iets lichtjes gebleven.. Maar die nachten dat ze dan lekker tegen je aan willen liggen, op je armen liggen en mijn arm dan weer zo’n zeer doet. Dan twijfel ik toch wel, zal ik dan toch niet voor die 2e operatie gaan om er maar vanaf te zijn?

Kende jij dit kwaaltje al? Heb jij er ook last van, of wellicht nog steeds. Laat het maar weten in de reacties, wellicht helpt het mij nu ook.. 💖

Na de bevalling van Harvey kwam ik echter nog op een ander kwaaltje waar ik voor de eerste keer mee in aanraking kwam, daar zal ik een andere keer over bloggen. Alvast een spoiler alert met deze foto wellicht..