Een eigen blog

Toen ik klein was (niet dat ik nu echt groot ben maar oke) was ik lid van de Barbie boekenclub.
Nog meer fans hier toevallig? Later, in mijn tienertijd schreef ik boeken voor mezelf. Leuke verhalen, spannende verhalen. Ik verslond ook boeken en was dagelijks in de bibliotheek te vinden.
We hadden met vriendinnen zelfs een heuze boekenclub.
De afgelopen jaren heb ik steeds minder de tijd genomen om te lezen en ook om te schrijven. Boeken schrijven, dat is niet meer voor mij weggelegd, maar blogs. Dat leek me wel wat!
Ik volgde al veel bloggers via social media en droomde wel een van een eigen blog. Maar hej! Dat is best eng, want wat vinden mensen ervan? Gaan ze dit lezen, of leest er niemand? Komt er kritiek op, vinden ze mijn artikelen wel leuk? Dus dat idee schoof al snel weer naar de achterkant..
Maar toen ik een oproep zag voor een gastblogger bij Linda (Go-or-no-go) wist ik dat dit mijn kans was! Dus ik heb me ingeschreven en een proefblog ingestuurd. Ik kreeg al vrij snel bericht dat ik mee mocht doen, jeeej!! Dit was vorig jaar zomer. Elke maand mag ik 4 blogs voor haar schrijven, zo nu en dan een te gekke review en ik vind het ontzettend leuk om te doen! Ik krijg er energie van merk ik.
Maar toch bleef die eigen blog in mijn gedachten spoken. Toen kwam Tamara (The Mommy Diaries) met een oproep en hier moest ik ook echt op reageren! Ook hier ben ik onwijs blij mee want het is een fantastisch team om mee samen te mogen werken.
Maar toen ineens dacht ik, waarom probeer ik het niet gewoon?! Dus dit ben ik, ik probeer mijn droom achterna te gaan door lekker alles van mij af te schrijven en hopelijk mensen blij te maken met mijn blogs. Zou dat even leuk zijn!

Creativity Flow

Droom delen

Toen ik de mensen om mij heen hierover vertelde reageerde iedereen ontzettend positief!
Dus toen werd het idee steeds echter.. En waar begin je dan mee? Juist, met een naam. Toen begon het brainstormen, maar ik kwam er maar niet uit.. Ga je voor je eigen naam, een stukje ervan? Iets van je passie of een hobby.. Het moet pakkend zijn maar wel iets van jezelf.. Ik brainstormde me suf..

ToddleCake

Toddle watte? ToddleCake!
ToddleCake, hoe kom je erop? Tsja hoe kom ik eigenlijk aan deze naam?
Je zal het niet geloven, maar degene die met deze naam kwam aanzetten was mijn man! Dus helaas geen credits voor mij hier..
Mijn eerste reactie was niet al te positief, ik moet namelijk altijd enorm wennen aan nieuwe namen.. Sorry schat! Maar hij had er ook een hele uitleg over en toen ik die hoorde was ik vrijwel direct verkocht.

De redenatie

Waar elk meisje ergens van droomt, droomde ik van het moederschap. Moeder zijn leek me fantastisch. Altijd in de weer met poppen, voorlezen voor de beren.. Vast erg herkenbaar!
Toen ik eenmaal moeder werd genoot ik er dan ook volop van. Nog leuker dan die babyperiode vond ik de kleuter periode. Eindelijk weten wat er bedoeld word met DIE, samen wandelen en spelen, kleine gesprekjes kunnen voeren, en steeds meer samen kunnen doen. Natuurlijk heeft ook dit weer de nodige struggles, maar daarover volgt vast nog wel meer.
Maar Toddle staat dus voor Toddler, ook wel kleuter. Waar ik daarnaast enorm van hou is koken en bakken.

Mijn varkentjes taart, met chocolade overkill!

Vroeger maakte ik vaak taarten, je weet wel met van dat overdreven fondant erop. Wat er heel leuk uitziet maar veel en veel te zoet is om te eten eigenlijk😊
Of lekkere cakes/koekjes/kwarktaarten/pasteitjes, ik vind het onwijs leuk om te doen en natuurlijk om het daarna ook op te eten. (of tijdens, haha)
Ook hou ik ervan om nieuwe recepten uit te zoeken en hier een eigen draai aan te geven. Ik vond het absoluut niet erg om urenlang in de keuken te staan. Nu met de kinderen is dat vaak niet echt meer haalbaar, maar zodra het kan zet ik het liefst de tafel vol i.p.v. een opwarmmaaltijd. Dus niet alleen pasta maar ook lekkere broodjes erbij en een salade en het liefst ook nog een zelfgemaakt toetje.
Om mijn passie voor eten vast te leggen is dat dus het stukje “Cake”.

Samen kom je dan op ToddleCake.

Nou, ik vind dit dus echt fantastisch bedacht van mijn man! Wel erg jammer dat ik dus niet de credits voor mijn eigen blog naam kan nemen, maar ook wel trots dat ik een man heb die dit voor mij bedacht heeft. Positief denken! 😛

En het logo, dat heb ik dan weer wel zelf ontworpen 🙂