Het begrip Corona
Toen het nieuws bekend werd over het Corona virus, ofwel Covid-19, zaten wij in Edinburgh. Op visite bij mijn schoonzusje. Op de terugweg stonden wij bij het vliegveld en zagen daar desinfectie gel staan. Terwijl ik daarnaar stond te kijken zag ik het schap steeds minder vol worden, er werd massaal gekocht. Dus ja, dan neem je zelf ook maar wat mee, want een snelle google search leverde mij een lege kruidvat/ ah/ jumbo en etos op. Als het daar niet verkrijgbaar is, dan toch maar hier even meenemen.
Richtlijnen volgen en afwachten
Eenmaal thuis volgden we het nieuws en de richtlijnen die gesteld werden. De kinderen gingen nog naar school, maar dit voelde al snel erg dubbel. Want voor hen was het fijn om bij vriendjes en vriendinnetjes te zijn, om de lessen van de juf te volgen, maar het voelde ergens niet goed.
Met mijn werk in de zorg bij een kwetsbare doelgroep. Een man thuis die een aangeboren hartafwijking heeft en hierdoor extra kwetsbaar is. Ik moet zeggen dat we dan ook opgelucht waren toen de scholen gesloten werden. De keuze was gemaakt.
Maar dan ineens, is het zover en zit je dus echt thuis met je kids.
Dat vind ik wel een hele onrealistische ervaring. Het lijkt wel een film, al het nieuws gaat nog maar over 1 onderwerp.. Corona.
Mijn man mag ook niet naar het werk, want we wonen in Brabant. Hij kan dit gelukkig vanuit huis doen, dus werkt wel door. Het enige nadeel hier is dat mijn ouders ook in de zorg werken en waar zij normaal altijd 2 dagen per week oppasten, is dit nu niet meer mogelijk. Ook mijn schoonvader die regelmatig over de vloer komt voor oppassen, behoort tot een risico groep. Dus de oppas is 0,0% en we moeten het nu echt samen doen.. We werken om elkaar heen en worden zo een echt team. Passen en meten om toch onze uren te kunnen maken. Maar ook om thuis er te zijn voor de kinderen.
Thuisscholing
15 maart kregen wij bericht vanuit school dat zij inderdaad een sluiting hadden voor de 3 weken. Het team zou die maandag bij elkaar komen om te kijken wat er geregeld kon worden aan lesstof.
De eerste dag thuis had ik alle educatieve spelletjes en boekjes op tafel gezet. Er was vanuit school nog niets concreets bekend dus we gingen zelf aan de slag. Ik zag overal perfecte schemaatjes voorbij komen, maar wist dat ik, met ook nog een baby thuis, meer tijd kwijt was aan het maken van zo’n schema dan dat ik me er ook aan kon houden. Dus zonder schema gingen wij die maandag aan de slag.
Er werd volop loco gespeeld, puzzelboekjes gemaakt, geoefend op schrijven met onze schrijfkaarten van woezel & pip en de schrijf koffer van Jumbo. Ook zijn we hier fan van Squla dus ook die stond regelmatig aan, helaas waren we niet de enige en was het nog een uitdaging om hier even op te spelen. De dag verliep eigenlijk vrij goed, het voelde wel gezellig zo met z’n allen.
Maar 3 weken, dat is best pittig dacht ik al! Want voor groep 1 is af en toe een werkje en veel spelen prima, maar voor groep 3 moest ik toch echt wel iets anders verzinnen. Ik had geen flauw idee waar zij op dat moment allemaal echt mee bezig was.
Eind van de middag zagen we gelukkig een bekend gezicht voor het raam. De juf van Macy! Ze had een tasje bij met alle lesstof vanuit school en een begeleidende brief. Zo fijn dat dit zo snel geregeld was!! Hoewel de lesdag eigenlijk al over was kon zij niet wachten om ermee aan de slag te gaan.
Ook voor Bentley was er via de app van school lesstof. Een weekkaart met 20 dingen die je moest afstrepen. Verhaaltjes om voor te lezen en vragen erbij, spelletjes die gedaan konden worden en educatieve websites.
Echte werkboekjes heeft Bentley in groep 1 nog niet echt dus ik ben online op zoek gegaan naar gratis werkkaarten en die hebben we uitgeprint.
Online ondersteuning
De kinderen hebben hier geen online lessen of programma’s. Wel hebben we van Bentley zijn klas een gezamenlijke facebook pagina. Normaal gesproken staan hier leuke foto’s op van uitjes en activiteiten. Maar nu staan er filmpjes op van de juffen. Filmpjes met het liedje van de dag, wat wij hier fantastisch vinden! Tijdens het ontbijt zetten we deze op en houden daarna ons “kringgesprek”. Hoe hebben we geslapen, wat gaan we vandaag doen, waar hebben we zin in.. En zo komen we voor nu de dagen wel door!
Zolang we deze blije gezichtjes zien, zullen we vast iets goed doen 🙂
