Van de week zat Macy verdrietig aan tafel en ik vroeg haar wat er aan de hand was. Ze vertelde dat er een meisje in haar klas familie heeft in Oekraïne en omdat het oorlog is vond ze dat heel erg. Want hoe komen ze nu weer samen? Ook Bentley had een filmpje gezien waarin een klein jongetje aan het huilen was omdat zijn papa niet mee mocht in de auto. Allemaal “ver van je bed show” tot het ineens niet meer zo is. Ik merk dat ik het lastig vind om hierover te praten met de kinderen, het is een heel ander niveau van praten. We zijn het gesprek met de kinderen gewoon aan gegaan samen. Praten met onze kinderen over de oorlog, ik had nooit verwacht dat we dat nog in tegenwoordige tijd hoefden te doen…

Eerst zij, dan wij

We lieten de kinderen eerst vertellen wat ze al wisten. Wat is er op school over verteld, wat hebben ze gehoord? Omdat ze beide kunnen lezen, heb ik het idee dat ze nu zoveel meer mee pikken aan informatie. Waar we ze normaal altijd willen beschermen in de informatie, besloten we eerlijk te vertellen wat er precies gebeurd is. Dat er inderdaad echt oorlog is in Oekraïne en dat de papa’s dus niet mee mogen met de kinderen maar dat ze blijven om te vechten voor het land. Natuurlijk kwamen hier direct de tranen want “oh hoe zal dat dan zijn als er hier ooit oorlog is”. Meteen hebben we uitgelegd dat ook wij er dan alles aan zullen doen om onze kinderen veilig te houden, dat dat is wat je als papa en mama doet voor je kinderen, hoe moeilijk dat ook is.

Nachtmerries

Natuurlijk nemen we alles wat we zien ook mee in onze dromen soms, prikkelverwerking. Dus mochten er nachtmerries komen dan gaan we er zeker nog een keer over praten. Wat willen ze nog weten, waar zijn ze bang voor en een keer bij ons in bed slapen omdat ze het eng vinden dat vinden we ook echt niet erg. Ik vind het belangrijk dat ze bij ons terecht kunnen met hun vragen en ook met alles wat ze eng vinden.

Eerlijk antwoord geven

Eerlijkheid en duidelijkheid is hierin erg belangrijk voor ons. Ik ben liever 100x in gesprek om alles duidelijk te hebben voor ze, dan dat ze zelf dingen gaan invullen. Onbeantwoorde vragen blijven hangen namelijk, dat weet ik uit ervaring bij mezelf. Als ik iets niet weet, zoek ik het samen met ze op, want ja ook mama’s weten niet alles natuurlijk.

Gevolgen voor Nederland?

We hebben de kinderen verteld dat we in Nederland op dit moment niet in oorlog zijn. Wel worden er spulletjes nu duurder als gevolg van de oorlog, bijv. benzine. Maar de beelden die ze zien en horen van de soldaten en de bommen, dat hebben we hier nu niet. Op de vraag wat kernwapens zijn moest ik toch wel even slikken, want ja mocht het zover zijn dan heeft dit zeker meer gevolgen voor ons.

Wat kunnen we doen om te helpen?

Omdat er veel gezinnen nu uit hun huizen moeten en niets konden meenemen, zijn er overal inzamelingsacties begonnen. We hebben met het verhuizen ook alle spulletjes met de kinderen uitgezocht en doen dit regelmatig. Alle spulletjes die zij niet meer gebruiken, die doneren we aan een goed doel. Op dit moment zou dat goede doel dus de vluchtelingen kunnen zijn. We hebben besproken wat zij zelf voor spulletjes zouden willen als we geen huis meer zouden hebben en niks mee konden nemen. Dat maakte het geheel wat duidelijker voor ze.

Knuffelen

Ik merk dat ik vooral zelf enorm veel behoefte heb om de kinderen nog een extra knuffel en kus te geven. Veel liefde geven, zeker in deze tijd waarin niet altijd alles te begrijpen valt. We zijn 1 wereld en moeten lief zijn voor elkaar. Oorlog lost niets op. We nemen alle slachtoffers mee in ons gebed en blijven geloven dat het licht het wint van de duisternis. Dat is iets wat we altijd willen blijven geloven en mee willen geven aan ze.

Praten met onze kinderen over de oorlog, vinden jullie dit ook belangrijk? Hoe doen jullie dit?